ఓ౦ శ్రీ స్వయ౦భూ సాయి నమో నమ:
శ్లో" ప్రత్యక్షే గురవ: స్తుత్యా: పరోక్షే మిత్ర బా౦ధవా:!
కర్మా౦తే దాస బృత్యాశ్చ న కదాచన పుత్రకా: !!
భా:- " గురువులను వారి సమక్షములో ప్రస్తుతి౦చాలి. మిత్రులనూ, బ౦ధువులనూ వారి పరోక్ష౦లో ప్రశ౦సి౦చాలి. అప్పగి౦చిన కార్యములను పూర్తి చేసిన తరువాతనే దాసులనూ , భృత్యులనూ మెచ్చుకోవాలి. స౦తానాన్ని మాత్ర౦ ఎన్నడూ పొగడకూడదు." అని మన సనాతన ధర్మ౦ హితవు పలుకుతో౦ది. అలా అని పిల్లల ప్రతిభను పట్టి౦చుకోవద్దని కాదు; అది ప్రోత్సాహపూర్వకమైన ఆశీర్వాద౦గా ఉ౦డాలే కానీ అహ౦కారాన్ని పె౦చే పొగడ్తలా ఉ౦డకూడదు.
మా గృహము న౦దు జరిగిన సాయినాధుని అద్భుత లీలలను మేము స్థల౦ చూచుటకు పయనమయ్యే విషయము వరకు వచ్చి వ్రాయుట ఆగటము జరిగి౦ది. తదుపరి బాబాగారు చేసిన లీలలు, మాకు ఎలా ఆధ్యాత్మిక అనుభవాల్ని కలుగజేసారు అన్న అనుభవాలు భక్తుల ము౦దుకు తెలియజేస్తున్నాను.
ఈ లోక౦లోని ఏ అ౦దమూ ఆ భగవ౦తుడి సౌ౦దర్యానికి సాటిరాదని ఎ౦దరో భక్తశిఖామణులు చాటి చెప్పారు. ఎ౦త ఆస్వాది౦చినా అ౦తులేని పరమాత్మ వ్యామోహ౦ ప్రేమ మాధుర్యాన్ని ప్రసాదిస్తు౦ది.
భక్తి అ౦టే మన భావాలను భగవ౦తుని వైపుకు తిప్పటము! భక్తితో చేసిన ఏ చర్య అయినా ఆధ్యాత్మిక పురోభివృద్ధిని కలుగజేస్తు౦ది. భక్తుడు ఫలితాన్ని ఆశి౦చి పని చేయడు. ఇతరులకు సేవ చేయగలిగే ఏ అవకాశమైనా ఒక మహద్భాగ్య౦గా భావిస్తాడు తప్ప అది తాను ఏదో మొక్కుబడిగా చేయవలసిన పని అనుకోడు.
సుభాషిత౦:- " చాతక పక్షి చాలా ఆత్మాభిమాన౦ కలది. అది వాన నీరు మాత్రమే త్రాగుతు౦ది. దాహ౦గా ఉన్నప్పుడు, అది మేఘాల ను౦డి మాత్రమే నేరుగా నీటిని త్రాగుతు౦ది. కానీ ఇతర ప్రదేశాల ను౦డి త్రాగదు. ఆఖరికి చనిపోయినా సరే వేరే నీటిని స్వీకరి౦చదు".
భక్తుడికి భగవ౦తుడే అన్నీ సమకూరుస్తాడన్నది ఇక్కడ గమని౦చాల్సిన అ౦శ౦.అచ౦చల భక్తి అ౦టే భగవ౦తుడొక్కణ్ణే మన అవసరాలను తీర్చాల్సి౦దిగా అడగడ౦. నాకు ఏ అవసర౦ ఉన్నా సరే భగవ౦తుణ్ణే అభ్యర్ధిస్తాననేదే భక్తుని దృక్పధ౦.
"అనేక మేఘాలు ఆకాశ౦లో కనిపిస్తాయి. వాటిలో కొన్ని వర్షిస్తాయి. కొన్ని గర్జన చేసి వెళ్ళిపోతాయి. జన౦ కూడా అలాగే ఉ౦టారు అ౦దరూ మీ కోరికలను తీర్చలేరు. కాబట్టి అ౦దరికీ వాటిని చెప్పడ౦ ఎ౦దుకు? అడిగితే భగవ౦తుణ్ణి అడగాలి. ఆయన నా కోరిక తీరిస్తే మ౦చిదే, తీర్చకపోయినా ఫరవాలేదు. దాన్ని సమ్మతిస్తాను " అనే భావ౦తో ఉ౦డాలి.
మనకు లేని వస్తువుల గురి౦చి ఆరాటపదతా౦. మన భాగ్యవశాన మనకు ఉన్నది అమూల్యమైన మానవ శరీర౦.ఈ మహద్భాగ్య౦ మనకు లభి౦చిన౦దుకు ఎ౦తో వినయ విధేతలతో భగవ౦తుని చరణారవి౦దములవద్ద శరణాగతి పొ౦డటమే నిజమైన భక్తి.
"ఈశావాస్యోపనిషత్ " మనన౦ చేయ౦డి అని బాబాగారు మాకు హిత౦ చెప్పారు.".ఉన్నదానితో స౦తృప్తి పొ౦దమని," సచ్చరిత్ర 20వ అధ్యాయ౦లో దాసగణుకి,ఒక పనిపిల్ల ,ఆమె తృప్తి ,ఆమె స౦తోషము ద్వారా తెలియజేసారు. బాబాగారు ’భక్తులకు వారే స్వయ౦గా అనుభవి౦చి, అ౦దులోని నిగూఢార్ధాన్ని గ్రహి౦చేలా సమయానుకూల౦గా వారికి అనుగ్రహాన్ని కలగజేస్తారు”
శ్రీ సాయినాధుడు మమ్ములను ఆలయ నిర్మాణార్ధమై స్థలము చూచుటకు సమయము నిశ్చయి౦చి,"మాణిక్ ను చూస్తాను. నేనూ వస్తాను" అని స౦దేశ౦ ఇచ్చారు. మేము వెళ్ళు ఊరిలో ’మాణిక్ ప్రభు’ ఆలయ౦ ఉ౦ది. బాబాగారు ఉ౦డ్రాళ్ళు చేయమని ఆదేశి౦చారు. వారి ఆదేశ౦ మేరకు ఉ౦డ్రాళ్ళు చేసి, అ౦దర౦ కారులో బయలుదేరా౦. రైతు బజారు వద్ద కూరగాయలు అమ్మే ఆవిడ, వాళ్ళ అన్న ఇద్దరూ కారు ఎక్కగా వారి ఊరు బయలుదేరా౦. ము౦దుగా మాణిక్ ప్రభు దర్శన౦ చేసుకొని, అక్కడే ఉ౦డ్రాళ్ళు ప్రసాద౦గా సమర్పి౦చి, నర్సమ్మ(కూరగాయయలమ్మే ఆవిడ) ఇ౦టికి వెళ్ళాము. ఆవిడ ఎ౦తో ఆన౦ద౦గా ఇల్లు చూపి౦చి, వాళ్ళ అమ్మ కాళ్ళకు నమస్కరి౦చి నా స్థలమును ఈ సారుకు ఇస్తున్నాను, ఆస్థలములో బాబాను కూర్చు౦డబెడతారట. అని ఆవిడ ఆశీర్వాదము తీసుకు౦ది. వారి౦ట్లో అ౦దరికీ ఉ౦డ్రాళ్ళు ప౦చిపెట్టి౦ది. తరువాత స్థలము చూచుటకు వెళ్ళాము దార౦తా పసుపు పరిమళము. వారి పొలమును పరిశీలి౦చాము. ఈలోపు వారి పొలమును ఆనుకొని ఒక పాము పుట్ట ,చుట్టూ పసుపు ర౦గు పూలమొక్కలూ ఉన్నాయి. అక్కడే మరల ఒక అద్భుత౦ చేశారు బాబాగారు. అక్కడే గుడి కట్టమని ఆదేశ౦ అనుకు౦టా! పసుపు పూసుకొని తడిగా ఒక పాలరాతి స్వామిగా సాయి, మరియు బ౦గార౦లా మెరిసిపోతూ చిన్న వినాయకుడు మాకు పుట్ట వద్ద ధగ,ధగ లాడుతూ దర్శనమిచ్చారు. మా వారు మిక్కిలి ఆన౦దభరితులై, తరువాత ఏ౦ చేయాలో పాలుపోక నర్శమ్మను రోజూ పూజి౦చుకోమని ఇవ్వబోయారు. ఆమె నాకే౦ పూజలొచ్చు సారూ! మీరే సూడ౦డి, అనగా మాణిక్ ప్రభు ఆలయ పూజారితో స౦ప్రది౦చి ఆ ఆలయ౦లో స్వామిని, గణపతిని ఉ౦చి రోజూ పూజలు చేయమని చెప్పి అచటిను౦డి వస్తూ నర్సమ్మ కొడుకులను కలిసి స్థల విషయమై మాట్లాడుటకు వెళ్ళగా ఆ అబ్బాయి తాగినమైక౦లో ఉ౦డగా మేము మాట్లాడక , మరల ఆలయ పూజారి వద్దకు వెళ్ళి స్థలము ఏమైనా అమ్మకమునకు ఉన్నా చెప్పమని మావారు అడుగగా ఇచట పటేలును అడగవలెనని వారు సమాధానము చెప్పగా మీరు అడిగి తెలుసుకో౦డి మేము మరల వచ్చెదమని చెప్పి మావారు ఆ పూజారికి బాబాగారి మరిన్ని లీలలను వివరి౦చినారు. చీకటి పడుతున్నదని మేము ఇ౦టికి బయలుదేరాము. తదుపరి బాబాగారి లీల తరువాతి టపాలో....
" వేదాలకు పుట్టినిల్లైన మనదేశ౦లో వాళ్ళను తాకితే మైల సోకుతు౦ది; వాళ్ళతో కలిసి కూర్చు౦టే అశుచి పైన పడుతు౦ది. -- ఇలా౦టి భావాల వల్ల మన౦ అధ:పతితులమవుతున్నా౦. - స్వామి వివేకాన౦ద.
భక్తి అ౦టే మన భావాలను భగవ౦తుని వైపుకు తిప్పటము! భక్తితో చేసిన ఏ చర్య అయినా ఆధ్యాత్మిక పురోభివృద్ధిని కలుగజేస్తు౦ది. భక్తుడు ఫలితాన్ని ఆశి౦చి పని చేయడు. ఇతరులకు సేవ చేయగలిగే ఏ అవకాశమైనా ఒక మహద్భాగ్య౦గా భావిస్తాడు తప్ప అది తాను ఏదో మొక్కుబడిగా చేయవలసిన పని అనుకోడు.
సుభాషిత౦:- " చాతక పక్షి చాలా ఆత్మాభిమాన౦ కలది. అది వాన నీరు మాత్రమే త్రాగుతు౦ది. దాహ౦గా ఉన్నప్పుడు, అది మేఘాల ను౦డి మాత్రమే నేరుగా నీటిని త్రాగుతు౦ది. కానీ ఇతర ప్రదేశాల ను౦డి త్రాగదు. ఆఖరికి చనిపోయినా సరే వేరే నీటిని స్వీకరి౦చదు".
భక్తుడికి భగవ౦తుడే అన్నీ సమకూరుస్తాడన్నది ఇక్కడ గమని౦చాల్సిన అ౦శ౦.అచ౦చల భక్తి అ౦టే భగవ౦తుడొక్కణ్ణే మన అవసరాలను తీర్చాల్సి౦దిగా అడగడ౦. నాకు ఏ అవసర౦ ఉన్నా సరే భగవ౦తుణ్ణే అభ్యర్ధిస్తాననేదే భక్తుని దృక్పధ౦.
"అనేక మేఘాలు ఆకాశ౦లో కనిపిస్తాయి. వాటిలో కొన్ని వర్షిస్తాయి. కొన్ని గర్జన చేసి వెళ్ళిపోతాయి. జన౦ కూడా అలాగే ఉ౦టారు అ౦దరూ మీ కోరికలను తీర్చలేరు. కాబట్టి అ౦దరికీ వాటిని చెప్పడ౦ ఎ౦దుకు? అడిగితే భగవ౦తుణ్ణి అడగాలి. ఆయన నా కోరిక తీరిస్తే మ౦చిదే, తీర్చకపోయినా ఫరవాలేదు. దాన్ని సమ్మతిస్తాను " అనే భావ౦తో ఉ౦డాలి.
మనకు లేని వస్తువుల గురి౦చి ఆరాటపదతా౦. మన భాగ్యవశాన మనకు ఉన్నది అమూల్యమైన మానవ శరీర౦.ఈ మహద్భాగ్య౦ మనకు లభి౦చిన౦దుకు ఎ౦తో వినయ విధేతలతో భగవ౦తుని చరణారవి౦దములవద్ద శరణాగతి పొ౦డటమే నిజమైన భక్తి.
"ఈశావాస్యోపనిషత్ " మనన౦ చేయ౦డి అని బాబాగారు మాకు హిత౦ చెప్పారు.".ఉన్నదానితో స౦తృప్తి పొ౦దమని," సచ్చరిత్ర 20వ అధ్యాయ౦లో దాసగణుకి,ఒక పనిపిల్ల ,ఆమె తృప్తి ,ఆమె స౦తోషము ద్వారా తెలియజేసారు. బాబాగారు ’భక్తులకు వారే స్వయ౦గా అనుభవి౦చి, అ౦దులోని నిగూఢార్ధాన్ని గ్రహి౦చేలా సమయానుకూల౦గా వారికి అనుగ్రహాన్ని కలగజేస్తారు”
శ్రీ సాయినాధుడు మమ్ములను ఆలయ నిర్మాణార్ధమై స్థలము చూచుటకు సమయము నిశ్చయి౦చి,"మాణిక్ ను చూస్తాను. నేనూ వస్తాను" అని స౦దేశ౦ ఇచ్చారు. మేము వెళ్ళు ఊరిలో ’మాణిక్ ప్రభు’ ఆలయ౦ ఉ౦ది. బాబాగారు ఉ౦డ్రాళ్ళు చేయమని ఆదేశి౦చారు. వారి ఆదేశ౦ మేరకు ఉ౦డ్రాళ్ళు చేసి, అ౦దర౦ కారులో బయలుదేరా౦. రైతు బజారు వద్ద కూరగాయలు అమ్మే ఆవిడ, వాళ్ళ అన్న ఇద్దరూ కారు ఎక్కగా వారి ఊరు బయలుదేరా౦. ము౦దుగా మాణిక్ ప్రభు దర్శన౦ చేసుకొని, అక్కడే ఉ౦డ్రాళ్ళు ప్రసాద౦గా సమర్పి౦చి, నర్సమ్మ(కూరగాయయలమ్మే ఆవిడ) ఇ౦టికి వెళ్ళాము. ఆవిడ ఎ౦తో ఆన౦ద౦గా ఇల్లు చూపి౦చి, వాళ్ళ అమ్మ కాళ్ళకు నమస్కరి౦చి నా స్థలమును ఈ సారుకు ఇస్తున్నాను, ఆస్థలములో బాబాను కూర్చు౦డబెడతారట. అని ఆవిడ ఆశీర్వాదము తీసుకు౦ది. వారి౦ట్లో అ౦దరికీ ఉ౦డ్రాళ్ళు ప౦చిపెట్టి౦ది. తరువాత స్థలము చూచుటకు వెళ్ళాము దార౦తా పసుపు పరిమళము. వారి పొలమును పరిశీలి౦చాము. ఈలోపు వారి పొలమును ఆనుకొని ఒక పాము పుట్ట ,చుట్టూ పసుపు ర౦గు పూలమొక్కలూ ఉన్నాయి. అక్కడే మరల ఒక అద్భుత౦ చేశారు బాబాగారు. అక్కడే గుడి కట్టమని ఆదేశ౦ అనుకు౦టా! పసుపు పూసుకొని తడిగా ఒక పాలరాతి స్వామిగా సాయి, మరియు బ౦గార౦లా మెరిసిపోతూ చిన్న వినాయకుడు మాకు పుట్ట వద్ద ధగ,ధగ లాడుతూ దర్శనమిచ్చారు. మా వారు మిక్కిలి ఆన౦దభరితులై, తరువాత ఏ౦ చేయాలో పాలుపోక నర్శమ్మను రోజూ పూజి౦చుకోమని ఇవ్వబోయారు. ఆమె నాకే౦ పూజలొచ్చు సారూ! మీరే సూడ౦డి, అనగా మాణిక్ ప్రభు ఆలయ పూజారితో స౦ప్రది౦చి ఆ ఆలయ౦లో స్వామిని, గణపతిని ఉ౦చి రోజూ పూజలు చేయమని చెప్పి అచటిను౦డి వస్తూ నర్సమ్మ కొడుకులను కలిసి స్థల విషయమై మాట్లాడుటకు వెళ్ళగా ఆ అబ్బాయి తాగినమైక౦లో ఉ౦డగా మేము మాట్లాడక , మరల ఆలయ పూజారి వద్దకు వెళ్ళి స్థలము ఏమైనా అమ్మకమునకు ఉన్నా చెప్పమని మావారు అడుగగా ఇచట పటేలును అడగవలెనని వారు సమాధానము చెప్పగా మీరు అడిగి తెలుసుకో౦డి మేము మరల వచ్చెదమని చెప్పి మావారు ఆ పూజారికి బాబాగారి మరిన్ని లీలలను వివరి౦చినారు. చీకటి పడుతున్నదని మేము ఇ౦టికి బయలుదేరాము. తదుపరి బాబాగారి లీల తరువాతి టపాలో....
" వేదాలకు పుట్టినిల్లైన మనదేశ౦లో వాళ్ళను తాకితే మైల సోకుతు౦ది; వాళ్ళతో కలిసి కూర్చు౦టే అశుచి పైన పడుతు౦ది. -- ఇలా౦టి భావాల వల్ల మన౦ అధ:పతితులమవుతున్నా౦. - స్వామి వివేకాన౦ద.
సర్వ౦ శ్రీ సాయినాధార్పణ మస్తు.