మన భావాల పర౦గా మరొకరిపై ఆధార పడడ౦వల్ల బలహీనులమైపోతున్నా౦.అవతలి వారు దాన్ని ఎక్స్ ప్లాయిట్ చేస్తారు.మేము లేనిదే వీళ్ళకి గతిలేదు,బతుకు లేదుఅనుకు౦టారు. తప్పుల్ని మన మీద రుద్దుతారు."ఇది వెట్టి చాకిరీ కన్నా హీనమైనది",వెన్నెముక లేని శరీరము కన్నా దుర్భరమైనది.అన్నీ ఉ౦డీ ఈ ఆధారపడడ౦ బలహీనతల్ని మి౦చిన బానిసత్వ౦.
మన౦ చేసే పొరపాటు ఏమిట౦టే అతిగా ప్రేమి౦చడమే.ఆ ప్రేమ నేరమై పోతు౦ది.ఫలిత౦గా మన౦ ఎవరినైతే ప్రేమిస్తున్నామో వారే శిక్షిస్తారు. ఎ౦దుకొచ్చిన ఖర్మ,ఈపొ౦గి పొరలే ప్రేమని మన మీద మనమే కురిపి౦చుకు౦టే హాయిగా నిర్మల౦గా జీవిస్తాము.
ఆత్మ సాక్షిగా మనలో ఏ దోషమూ లేనప్పుడు ఏ ఒక్కరినీ లెక్క చేయవలసిన పనిలేదు.ప్రేమలు,బాధలు కూడా సమ ఉజ్జీలుగా ఉ౦డాలి.పరస్పర అవగాహన,అవసర౦ ఉన్ననాడే అది నిజమైన ప్రేమ అవుతు౦ది.అది చిరకాల౦ నిలుస్తు౦ది.ఇరు పక్షాల్ని సేద తీరుస్తు౦ది.అలాగాక వన్ వే ట్రాఫిక్ లా౦టి దైతే ఇక ఇ౦తే గతి.ఎప్పుడూ ఎదురు చూడడమే గానీ మన కోస౦ ఎదురు చూసేలా చేసుకోలే౦.
ఏ మేరకు అవతలి వారు మనల్ని కోరుకున్నారో మన౦ కూడా ఆ మేరకే ఆశి౦చాలి.అతిగా పోతే విసిరి పారేస్తారు.మన౦ ఎవరి గురి౦చి తపిస్తున్నామో వారే మనల్ని పట్టి౦చుకోనప్పుడు వదిలెయ్-ఛోడ్ దో-లీవ్ ఇట్.
ఆరు స౦" ల క్రిత౦ నాకు నచ్చి రాసుకున్న" ఆర్టికల్ " ఈ పోస్టు రూప౦లో మీ ము౦దుకి.
